Chanson pour une drole de vie

Jaja, it is lang lyn, ik tink dat ik eindigje mei iets fan 6 stikjes op myn waarbenjij.nu. Sa sil it ek wol wurde want folgjende wike sneon bin ik al thus! Dit jier is totaal net rûn saos ik it foar eagen hie, mar ha'k mar besletten (nouja ferplicht besletten want oars mocht ik net iens thus komme) dat it der dochs net minder om waarden is. Fan septimber tot desimber ha'k by in rotgesin sitten, wêr't ik it oer it algemien 20% fan'e tiid leuk hân haw (myn wiekeinen plus de tiid dat Ester op zakenreiskes wie). Gelukkich ha'k doe it lef hân, ja ik mei it wol lef nimme, om dêr wei te gean. Twa wiekjes thus west, wêr't ik noch it meast mei sit/siet. Sommige minsken komme mei opmerkingen as: ja mar do hast al thus west. Moast ik my mar niks fan oanlûke wie it advys. Nei de Kryst kaam der dan gelukkich een nij en folle leuker gesin. Mar no is dat ek ôfrûn. Myn organisaasje hat een fout makke en dêrom stiet der yn myn dossier dat ik begjin mei nei hus wol wylst ik eins juni opjûn hie.
Anyway, se kaam in pear wiken lyn nei my ta en sei dat se der eins op rekkene hie dat ik 1 mei wol nei hus ta woe. En dêrom hie se ek al oare ôfspraken makke; ik en de húshâldster geane der yn mei beide út en foar ús yn it plak komt in stel út Bretagne, se binne rûn de 35/40, dy't alles yn'e hús dwaan gean. De frou sil wol foar Lana gean soargjen etc en de man sil dan wol 'opsichter' oer hun grutte jachtterein wurde. Doe't se it my fertelde wie ik swier pist, alwer geseik yn dat hele au pair gebeuren, it siet my ek noait mei, dit hele jier wie gewoan klote, foar niks etc. Mar no't it tichterby komt bin ik allinne mar bliid. Dat hele au pair ding, niks foar my. Ja yn dit nije gesin wienen der gjin problemen, it wie echt leuk, mar ik bliuw de hele tiid mar sitten mei ien fraach en dat is: wêrom kinst dit self net dwaan?! Naja, dat is natuerlik net echt de ynstelling, mar ik kin der net oer; lesten siet sy te yoga-jen mei har Australische freondin (Oh you're from Holland! How great, from Amsterdam? Ja want dêr wenje wy allegear, de rest wurd bevolkt troch kij) want ja se hie op dit momint safolle stress yn har leven.(...) Mar ik kloppe oan en Lara ropt: 'Busy!' Dêrnei skuort Miss Australia de doar iepen en ropt: 'Aaah ça va?! Yeah, we are doing great, the vibrations etc.' Foar tante Ineke: it wie krekt McCleods Daughters, ik wie Claire en sy wie Tess. Nuchter vs Compleet ....(ik wit gjin wurd te betinken). Ok ik rûn har foarby en dêr leinen se te yoga-jen. Miss Australia seit: 'Lara, hast op dit momint safolle stress yn dyn leven en dat probearje wy der no út te krijen.' Wylst ik stean te stryken, vaatwasser útrûmje, complete commodes (?) de treppen optil, stofsûgje, trije oeren achterien mei Lana boartsje, verfkwasten foar har helje út de frjemdste omliggende doarpen en ontbijt foar hun meitsje komme der seker vloedgolven fan stress oer har hinne. De ienige stress dy't se neffens my ha kin is dat de lystjes dy't foar de au pair, húshâldster en túnman makke wurde moatte net op tiid ôfkomme. Oh ja en de stress om de fakânsjebestimming en oft har man it iten wat se makket wol lekker fynt. Foar de rest is it in bêst minske, se is altyd heel aardich foar my west, mar dy iene fraach krij ik noait út myn holle. Nouja eigenlik moat ik mear eer oan ús mem jaan, want eins is de fraach mear sa: wêrom kin sy it net dwaan, as ús mem (en in protte, hele protte oare frouwen) it wol dwaan kinne?
Anyway, folgjende wike sneon stean ik wer op Hollânske boaiem, ik sweer plechtich de grûn te sille tútsjen. En ienmaal thus wol ik earst in wieke yn myn pyjama op de bank sitte (heus help ik ús mem, heus) of gewoan in wieke bysliepe... Heden hitskes! Ik bin mei Koninginnedei thús! Hé ge-luk-kich, mis ik de puzzelrit net. En der is ta myn ear kaam dat de Kast optreden giet yn Nijtsjerk, ik wit net oft ik noch steeds kaartloos bin, mar dêr moat op dronken wurde natuerlik. Dy sit klopt Nederlandstalig gezien foar gjin meter neffens my mar ach. En as dan it grutte feest foarby is giet Sanne nochris orgineel/origineel dwaan en gean ik......ratatatatatataaa....nei Amelân! Om it grutte jild binnen te heljen natuerlik. Ik stean alwer op de planning, heureusemakend. Ik sil myself discipline opleze, want op Amelân wurdt der gewoan trochgien mei it Frânsk leren! Jaja ik hear al minsken sesen: pff, dat sil wol, en wannear moat dat dan heve? Tusken de tiid dast yn bêd leist te meuren en de tiid dast werkst en op stap bist? Mar néé Sanne sil oan'e stúdzje, sjuch dy minsken mei dat praat, dat jout my júst noch mear drang om it
toch te gean dwaan. En dêrneist hat Heather my in ellenlange boekenlyst jûn mei boeken dy't ik toch écht lêze moat, dus dat moat ek noch gebeure. Fenna sil dizze wol oansjen komme, mar de hoi-ik-bin-fjouwer-maand-swanger-buk moat der ek ôfwerkt wurde. Dat binne myn plannen foar de simmer, neist natuerlik walgelijk beschamelijk brún wurde en mei de hele meute op fakânsje! Mar ach wat sees ik, simmer, as ik aanst thus kom sil it wol belachelik folle reine en oer-Hollands waaie, dêrom sjuch ik earst noch mar even út nei dat hele op de bank lezen.

Mar earst moat ik de folgjende wike noch even trochkomme. Lana giet folgjende wike elke dei nei The American School of Paris, fan 9 tot 16.30, it earme bern, is it fakansje wurdt se noch nei skoalle stjoert. Mar dat is wol fijn, betekent dat ik net acht oeren mei har hoef te buartsjen, is best fermoeiend. En Heather hat har fakansje mei de famylje ôfsein om my út te kinne swaaie (en omdat opslutten sitte mei trije bern en de au pair âlders yn in camper net it geselligste is wat in minsk betinke kin..) dus we geane der noch in leuke lêste wike fan meitsjen. Moarn foar de lêste kear swimme, Tour Montparnasse eindeliks 's op en dan nei de bios, de sneonstraditie.

Lara sei dat ik natuerlik net samar fuort gean koe, we koenen wol mei Lana en Pierre (it buorjonkje) út iten, want Pierre hie sich inmiddels ek al oan my hecht tocht se. It skynt dat hy lesten de hiele tiid frege wêr't ik wie, want hy woe mei my buartsje. En dizze wieke hat er 4 fan'e 5 dagen frege wêrom't ik net op Lana har jierdeifeestje wie. Toch skattich. Oh ja Lana har jierdei. Se wie juster jierdei, dus ik kaam de moarnes binnen om it ontbijt klear te setten, niks gjin slingers gjin
fersieringen, helemaal keal, krekt as oars. Heit en mem hienen foar my in kado meinaam dat ik oan har jaan koe: allegear stempels mei de letters fan it alfabet der op. Mar doe't se beneden kaam moest se gûle en de heit en mem dienen ek net oars as oars, dus der waard gewoan sein: hup opsjitte we binne aanst te let. Gelukkich fleurde se helemaal op doe't se myn kado seach en Lara wie ek bliid, want dy sit dat bern altyd al sa te pushen om de letters te learen. Dy middeis is der fierder ek gjin visite west. Ja, har jierdei feestje hie se foarige wike sneon al hân, mar dêr wie fierder gjin famylje by..

Op dit momint bin ik oan it oppassen, de heit en mem geane wer út iten. Dat skynt jir nogal in big deal te wêzen, 'het leven van het koppel'. Dus giet de bébé mei en
sit ik jir waarskynlik tot healwei twanen yn'e nacht. Ach moarn is it sneon en ik kin ik.... net útsliepe. Moarn is myn lêste wiekein! Nou net dat dat útropteken betekent dat ik dat prima fyn, want dat gean ik it measte missen, myn wiekeinen yn Parys. Ergens de metro pakke en sjen wêr'st útkomst, eindeloos musea besjen, dingen oan lystjes tafoege dy't op hun beurt neat oan it leven tafoege (hé Fenna), dy dea ergerje oan toeristen of oan minsken dy't Engels tjin dy prate, op sneontemoarne te swimmen, schandalig folle jild útjaan oan in crêpe, allinne omdast tsjinoer La Bastille sist, minsken yn de metro fermeitsje mei selfbetochte ferskes omdat it liket as woenen se harself elk momint wol foar de metro gooie, bang wêze om self foar de metro gooit te wurden, geniete fan it geweldige útsicht by de Sacré Coeur, op sneintejûn nei Hillsong, sushi ite yn'e metro mar omdat it sa slingert en omdast dy sa siek gniist de helte dy direct wer út de moalle falt, eindeloze einen rinne mei Heather, 1-10en útdele oan jongens en dan Heather wer sesen hearren dat se toch sa graach in friend ha wol, seure oer it feit dat we toch net écht yn Parys wenje, fan it útsich oer Parys geniete fanút de trein, de raarste dingen mei dyn hannen ite mei Nepalese minsken, yn de metro oansprutsen wurde en ferfolgens meigean nei in optreden fan in bandsje yn Belleville, allinne yn Parys omsweve en dy beseffe dast Parys nooit helemaal kinnen silst leare en etc etc etc.
Mar thús! De moaie gloaiende Fryske fjilden, no snap ik wêrom't minsken Fryslân sa moai fyne, nouja yn'e simmer dan. Ok, ik hat wol wer besjoen foar hjoed, dat ferhaaltsje gedoch fan my hat toch al nooit folle soeps west en folgjende wike bin ik al thus dus dan mei jim delkomme mei al jim fragen.

Tschuss Hooi!