Dus ik zei tegen m'n koffers: kom jongens we gaan!

En dat zei ik echt, een uur geleden, want ze staan op m'n kamer. Gisteravond heb dus met Ester gepraat, waarschijnlijk een van de beroerdste momenten uit m'n leven... Verwijten werden gemaakt, 'ik koos de makkelijkste weg, ik had hun geen kans gegeven.' Maar gelukkig vond ik mezelf gisteravond ook terug en ik heb haar eerlijk verteld dat ze bot is en dat ik niet met zulk soort mensen om kan gaan. Uiteindelijk weet ze niet dat ik naar een nieuw gezin toe ga, ze denkt dat ik naar de Himalaya's vertrek om ik weet niet wat te gaan doen, nouja tant pis. In ieder geval voelde ik me behoorlijk beroerd over het gesprek, ik vroeg mezelf af: had ik niet beter m'n best kunnen doen? Maar uiteindelijk ben ik trots op mezelf, ik had ook kunnen zeggen ik overleef het wel tot het einde van het jaar, hoe had ik niet geweten.. In ieder geval moet ik dus nu al m'n troep inpakken, past nooit, en moet ik de laatste twee dagen nog zien te overleven. Ester doet heel afstandelijk, tenminste dat voel ik zo en Christophe doet verrassend aardig.. De kinderen weten nog van niks, die gaat ze het zelf vertellen. Wordt vast zoiets van: Sanne vond het hier niet meer leuk (ja kinders, wat een *#$wijf hé) Máár dat kan me niks schelen, zie ze toch nooit weer. Wel vind ik het sneu voor ze, want Daphné zegt de hele tijd: misschien kunnen we volgend jaar dit en dat doen, bijvoorbeeld samen naar school fietsen. Ik kan het steeds beter met ze vinden, maar ik weet zeker dat ik het niet nog een half jaar uitgehouden had.

Anyway, ik zei dus vanavond tegen m'n koffers: jongens we gaan verder, en wel 10 km verder, naar Vaucresson!
Eigenlijk moet ik nu maar eens beginnen met pakken, jippie! Vrijdag en zaterdag avond slaap ik bij mn nieuwe famille, en dan zondag op naar hús!Maar dit is al de derde keer dat ik dat zeg, ik typ behoorlijk vaak wat op mn blog de laatste tijd..
Maar iedereen bedankt voor de leuke reacties! Tante Ineke bedankt foar de mail, makket dat ik my stikken better fiel, want ik ha wol in bietsje in skuldgefoel.

Oh en toch iets belangrijks: Ester zei: ik heb het gehad met de au pair meisjes. Ik weet niet wat het tegenwoordig met jullie is, maar jullie zijn te lui etc etc. Nou ik hou ermee op, ik moet dan maar iets anders aannnemen.

Hmm misschien een idee..?

Nou mensen, dat was het dan, ik moet nog aardig wat regelen, dat koffer ingepak wordt waarschijnlijk nachtwerk en morgen ook weer..

Toedels!

Oh, voor alle spelfouten aangaande de d's en t's : tsja, het is al dat Frans hier hé...