Back to tha future!

Ok menschen, back to the future!

Ik sil mar wer werom nei myn âlde gewoante, it Frysk, fynt us mem leuker, en ja dêr giet it om no.

Nou, nei twa wiken thus bin ik wer werom gien nei La France. Thus wie echt heerlik, behalve dat us mem bepaalde wannear't ik op bêd moast, mar foar de rest: toppie. Erics, Amelân, Kryst, âld en nij, hichtepunt nei hichtepunt! Foar alle minsken dy't ik net besocht haw, wêrûnder pake en beppe, Anja etc.: sorry... Hie al moatten, mar ik wie te lui, ja eerlik is eerlik. De earste pear dagen koe ik wol de hele dei yn bêd bliuwe. En ik hear jir fan mear au pairs dat se precies itselfde hienen.

Anyway, doe kaam natuerlik de tiid wer om te vertrekken. Troch besunigingen wie it utswaaicomitee dizze keer slonken tot twa man: heit en mem. Ach eins wie ik ek samar fuort. De treinreis wie chill, ik hie een moaie buorman oan de iene kant, en noch een moai utsicht oan de oare kant. Dusss nei bijna fjouwer oeren (fertraging troch de snie, se wit net wat se der mei oan moat) stie ik dan eindelik op Gare du Nord. Ik ferwachtte dat se my ophelje soenen, saos ôfpraat yn de mail, mar nobody there... Dus ik belje, ja se soenen my ophelje fanôf it stasjon yn Vaucresson. Ok, prima dan nim ik wol een trein, gjin probleem. Uuh tocht ik...want ik hie natuerlik myn koffer by my, mei alle dingen deryn dy't fan absolute noodzaak wienen, dus sjouwe mei dat ding gie net al te makkelik. Mar ik ha it helle, alwer helemaal beswit. Ik hie my noch sa foarnaam om net beswit oan te kommen. Dus doe't se yn de TGV omrôpen dat der koffers yn de wei stienen yn wagon 16 (de mijne) bin ik moai dom sitten bleaun en ha oare minsken it wurk opknappe litten, want ik soe net beswit oankomme. Mission impossible (kinne mear oer meiprate). Lara (mem) en Lana (famke) ha my ophelle fan it stasjon en doe binne we nei hus ta riden. Underweis Lare drok fertelle dat se noch net iten hienen, want se woenen een welkomsdiner ha mei my. Oh ooooh tocht ik: ja dit wurdt iten side. Dus ik noch mear switte. En inderdaad doe't we thus kamen sei se: ik ha een steak, wolst m self klear meitsje of moat ik it dwaan? Uuh ik...? Nou fûn se prima: ik hald fan fammen dy't it ynisjatief nimme om iten te siden sei se. Jeppers! Ien punt binnen!

Ik bin no oant babysitten, en se komt sa thus dus ik stop, letter meer. Helaas hjir ek gjin internet foar myself, ik sit te fier fuort. Lara fun it heel erg, en se sei direct: meist jir altyd komme, echt nim dyn laptop gerust mei.

Oh myn huske is ek top! Lekker grut, mei tillefyzje, wol een bietsje kald, mar der komme aanst 'gordijnen' (gefaarlik ynt frysk) dus dan moat it waarmer wurde. Mar ik ha een lekker bed en godzijdank ha'k iot no better troffen qua famylje, no ja, sa liket it oant no ta!

Tot spaters!